ลูกไม้ลายสนธยา : พงศกร

เรื่องย่อ

หลังจากการมรณกรรมของคุณยายประพิมพ์ เศรษฐีนีแห่งรุมิหราเมืองเล็กทางตอนใต้ของประเทศไทย เดือนพัตราทายาทของคุณประพิมพ์ได้เดินทางมาที่คฤหาสน์ริมทะเล ในขณะที่อยู่ในบ้าน เดือนพัตราพบความผิดปกติบางอย่างที่ทำให้เธอกังขาเกี่ยวกับการเสียชีวิตของคุณประพิมพ์ ซึ่งตามสำนวนคดีของตำรวจบอกว่าเป็นการฆ่าตัวตายจากการกินยานอนหลับเกินขนาด แต่บนโต๊ะเครื่องแป้งของคุณประพิมพ์ยังมี note เตือนความจำเรื่องวันเกิดของเดือนพัตราอยู่

เดือนพัตราตัดสินใจหาอะไรทำไปพลางๆ ในระหว่างที่อยู่ในรุมิหรา เธอตัดสินใจเปิดห้องเสื้อ และเดือนพัตราเผอิญได้พบลูกไม้โบราณซึ่งคุณประพิมพ์เก็บสะสมมานานปี อาจจะตั้งแต่สมัยที่ท่านไปเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าที่อังกฤษก็เป็นได้

ในบรรดาลูกไม้หลากหลาย มีชิ้นหนึ่งที่สวย ลึกลับและแปลกตา เป็นลูกไม้สีดำ ขอบลูกไม้เป็นดาว ถัดมาเป็นพระจันทร์เสี้ยวเล็กเสี้ยวใหญ่ 30 ดวง มีเพียงดวงเดียวเท่านั้นทอด้วยลูกไม้สีทอง ซึ่งคุณประพิมพ์เขียนว่ามาจาก 'อุตตรกุรุทวีป'

ระหว่างนั้น เดือนพัตราได้พบกับชายผู้หนึ่ง ในกระจกเงา ชายผู้นั้นหล่อเหลามาก เขาสวมเพียงผ้าพันเอวสีขาว ตอนแรกเดือนพัตราเข้าใจว่าเขาเป็นโจร แต่เมื่อพบกันหลายครั้ง เธอก็เลยสอบถามว่าเขาเป็นใคร ชายผู้นั้นตอบว่าเขาชื่อเหมหิรัญญ์มาจากอุตตรกุรุทวีป ดินแดนที่สูงกว่าชมพูทวีปที่มนุษย์อาศัย ผู้คนที่นั่นถือศีล 5 อย่างเคร่งครัด คนที่นั่นจึงเปี่ยมไปด้วยอายุ วรรณะ สุขะ และพลัง เมื่อมีอายุครบ 1,000 ปีก็จะละทิ้งสังขารไป โดยไม่เจ็บไม่ไข้

แล้วเดือนพัตราก็ได้ค้นพบว่าที่แท้บ้านที่เธออยู่อาศัย มีประตูเชื่อมต่อกับอุตตรกุรุทวีป ทำให้บ้านนี้เป็นที่หมายปองของผู้คนมากมาย ซึ่งการเสียชีวิตของคุณประพิมพ์ก็อาจมาจากสาเหตุนี้ และอันตรายกำลังจะคืบคลานเข้ามาหาเธอด้วยเฉกเช่นกัน

วิจารณ์

อ่านเรื่องนี้ถึงได้รู้ว่าแท้จริงคำว่า 'ชมพูทวีป' ในพระไตรปิฎก คือโลกมนุษย์ ไม่ใช่อินเดียอย่างที่ฉันเคยคิดว่ามันเป็น

เรื่องนี้สนุกตามสไตล์ของพงศกร แต่ก็ไม่แคล้วมีจุดบกพร่องให้หาเจออีกจนได้...

ปกติอ่านหนังสือก็ไม่จับผิดนักเขียนนะ แต่บางครั้งมันเจอเอง และพงศกรเจอหลายเล่มเหมือนกัน พอเจอแล้วมันสะดุด อารมณ์เหมือนเดินๆ สวยๆ อยู่ในทุ่งดอกไม้ แล้วจู่ๆ สะดุดตออ่ะคะ ต่อให้ดอกไม้ข้างหน้าสวยเริ่ดขนาดไหน ก็ไม่มีอารมณ์ชมอ่ะ

ตอที่ 1
ตอนแรกเดือนพัตราคุยกะแม่บ้านชื่อศิถี ตอนที่เจอลูกไม้สีดำครั้งแรก แล้วอ่าน note ที่คุณประพิมพ์จดไว้ว่าได้มาจากอุตตรกุรุทวีป ศิถียืนยันว่าไม่เคยได้ยินชื่อทวีปนี้มาก่อน (หน้า 55) แต่พอมาตอนหลัง ตอนที่เหมหิรัญญ์มาอยู่กับเดือนพัตราแล้วแม่ของเดือนพัตราสัมภาษณ์ชายหนุ่มว่ามาจากไหน เขาตอบว่ามาจากอุตตรกุรุทวีป ศิถีดันอธิบายได้เป็นฉากๆ ว่าที่นั่นเป็นสถานที่แบบไหน แล้วบอกว่าฟังพระเทศน์มา (หน้า 313) มันขัดกันไหมคะคุณขา เรื่องเพิ่งผ่านมาได้ไม่ถึงเดือน

ตอที่ 2
ตอนที่เหมหิรัญญ์ป่วยทั้งๆ ที่คนอุตตรกุรุทวีปไม่เคยป่วย แล้วเรขรุจีเพื่อนของเหมหิรัญญ์มาบอกสาเหตุว่าเขาน่าจะป่วยเพราะมาอยู่ในชมพูทวีปนานเกิน ที่นี่ไม่เหมาะกับเขา แต่ไม่ว่าใครเกลี้ยกล่อมยังไง เขาก็ไม่กลับเพราะห่วงความปลอดภัยของเดือนพัตรา เรขรุจีแนะนำให้เดือนพัตราทำเหมือนว่าเธอไม่รักเขาแล้ว และคบซ้อนกับผู้ชายอีกคนอยู่ ด้วยความเคร่งครัดศีล 5 จะทำให้เขาคิดว่าเธอผิดศีลข้อ 3 แล้วก็จะไม่คู่ควรกับเขาอีกต่อไป เขาทิ้งเธอแน่ๆ (หน้า 425) พอมาถึงหน้า 442 เรขรุจีดันยุส่งให้เหมหิรัญญ์ทิ้งเดือนพัตราเพราะเธอไม่ได้รักเขาคนเดียว จริงๆ ถ้าเป็นนางอิจฉาทั่วไปก็คงไม่เท่าไหร่หรอก แต่นี่เป็นเรขรุจีเชียวนะ เธอเป็นหญิงสาวจากอุตตรกุรุทวีป ซึ่งต้องเป็นคนที่อยู่ในศีลในธรรมเข้มข้นมากๆ จึงไปบังเกิดในสถานที่แห่งนี้ได้ แต่นี่เท่ากับเธอผิดศีลข้อ 4 เต็มเปา โกหกแบบให้อภัยไม่ได้เลย

ตอที่ 3
สังเกตเวลาที่เหมหิรัญญ์พูดกับเดือนพัตรา ใช้สรรพนามเดี๋ยวคุณ-ผม เดี๋ยวเรา-ท่าน เอาให้มันแน่สักอย่างก็จะดีไม่น้อย

ความสนุกก็มีมาก แต่แอบขัดใจหลายๆ จุดค่ะ คิดว่าทีมงานน่าจะตรวจทานข้อมูลให้ดีกว่านี้ก่อนส่งงานออกสู่สายตาประชาชนนะ พอมันพลาดแบบนี้แล้วแก้ยากค่ะ เพราะคุณหมอเองก็เขียนมาหลายเรื่องล่ะ น่าจะดีกว่านี้อีกสักหน่อย แอบคาดหวังนะ เพราะงานคุณหมอเจออารมณ์สะดุดตอมาหลายเรื่องแล้ว

คะแนน
6/10